ბოლოცეცხლა (ლათ. Phoenicurus) — ფრინველების გვარი ბეღურასნაირთა რიგისა. მათი სხეულის სიგრძეა 13,5–16 სმ.[1] შეფერილობაში შეხამებულია წითური, შავი, თეთრი და მურა ფერები; სახეობათა უმრავლესობას კუდი წითური აქვს; მამლები უფრო მეტად კაშკაშა ფერისანი არიან.[1] გავრცელებულია ევროპასა და აზიაში. საქართველოში 3 სახეობაა: ჩვეულებრივი, შავი და წითელმუცელა ბოლოცეცხლა; ამათგან პირველი ორი მობუდარი გადამფრენია (ჩვენში მარტიდან ოქტომბრამდეა), წითელმუცელა ბოლოცეცხლა კი — მობინადრე. ჩვეულებრივი ბოლოცეცხლა ბინადრობს ტყეებში, ბაღებში, პარკებში; შავი ბოლოცეცხლა — ხრამებში, კლდეებზე, ალპურ მდელოებსა და ადამიანის სამოსახლოში, წითელმუცელა ბოლოცეცხლა — მაღალმთიანეთში — ხეობებში, კლდეთა ნაშალებში. აპრილ-მაისში დებენ 4-6 კვერცხს. კრუხობა გრძელდება 14 დღე. იკვებებიან მწერებით.
გარეგნული აღწერილობა: თხელი აღნაგობის ფრინველია, გრძელი მოჟანგისფრო-წითელი კუდით, რომელსაც დროდადრო აქანქარებს. მამრისთვის დამახასიათებელია შავი სახე და ყელი, თეთრი შუბლი, რუხი სხეულის ზედა ნაწილი და მონარინჯისფერო მკერდი და მუცელი. მდედრი და ახალგაზრდა ინდივიდი ზემოდან მოყავისფრო-მონაცრისფროა, ქვმოდან კი მოთეთრო ბეჟი. ბუდიდან გადმოფრენის პერიოდში ახალგაზრდა გულწითელას წააგავს, რომლისგანაც კაშკაშა ფერის კუდითა და კუდზედა ბუმბულით განსხვავდება.
კვება: ძირითადად იკვებება მცირე ზომის მწერებით, მატლებით.
საბინადრო გარემო: ბინადრობს მრავალგვარი ტიპის ჰაბიტატში. ხშირად ადამიანების სამოსახლოსთან ახლოს... ბუდეს იკეთებს უმეტესად ნანგრევის ნაპრალში ან რაიმე ხვრელში
კვება: ძირითადად იკვებება მცირე ზომის მწერებით, მატლებით.
საბინადრო გარემო: ბინადრობს მრავალგვარი ტიპის ჰაბიტატში. ხშირად ადამიანების სამოსახლოსთან ახლოს... ბუდეს იკეთებს უმეტესად ნანგრევის ნაპრალში ან რაიმე ხვრელში















